Aardbeving Afghanistan, Rode Kruis-Vlaanderen: "eerste 72 uur zijn nu cruciaal"
De eerste 72 uur na een zware aardbeving zijn de kritieke periode om overlevenden van onder het puin te halen. Na 3 dagen daalt die kans op het vinden van overlevenden aanzienlijk.
Verschillende factoren bemoeilijken de operaties in het gebied: “Het is een bergachtig gebied met moeilijke toegang en dat zorgt voor gigantische logistieke uitdagingen. Je hebt nood aan gespecialiseerd materiaal om puin te ruimen, maar toegang tot het gebied is niet eenvoudig: de wegen zijn smal, velen zijn geblokkeerd door aardverschuivingen, getroffen dorpen zijn afgelegen. Daarboven komt dat de regio voor de aardbeving al grote humanitaire noden had.”
Acute noodrespons – search & rescue
De prioriteit in het getroffen gebied in Afghanistan is momenteel om mensen levend van onder het puin te halen. “In het begin gaat dit vaak gepaard met veel improvisatie, ernstige aardbevingen zorgen voor chaos, mensen zoeken hun familieleden, wegen zijn geblokkeerd, er is veel onduidelijkheid. Het is dan essentieel zo snel mogelijk teams op het terrein te krijgen die systematisch naar overlevenden zoeken” zegt Vincent Verbeecke, woordvoerder Rode Kruis-Vlaanderen.
Afhankelijk van de situatie bestaat de eerste hulpverlening vaak uit mensen van de lokale bevolking of overheid die graven naar slachtoffers. “In dit soort situaties en gebieden is het vaak ook manueel werk is: met handen en schoppen puin graven om overlevenden te bevrijden.” Daarna komen professionele teams toe die bestaan uit 10-20 personen. Zij gaan doorlopend reddingsoperaties uitvoeren met gespecialiseerde apparatuur. Essentieel is dat dit strikt wordt gecoördineerd, zodat reddingsoperaties efficiënt verlopen.
De Afghaanse Rode Halve Maan is actief in het gebied met Search & Rescue teams en humanitaire noodvoorzieningen zoals medicijnen, het verzorgen van gewonden.
Logistieke noodhulp
Mensen levend van onder het puin halen is de prioriteit, maar ondertussen moet ook een gigantische logistieke keten op gang komen. “Mensen hun huizen zijn vernietigd, watervoorzieningen zijn kapot, kookfaciliteiten worden schaars”.
De eerste noden die ontstaan zijn breed. Dat gaat van tenten, matrassen en dekens zodat mensen die hun huis zijn verloren, veilig en overdekt kunnen slapen. Kooksets en drinkbaar water zodat getroffen mensen kunnen overleven, een risico als watervoorzieningen zijn geraakt is dat mensen niet-drinkbaar water gaan consumeren uit noodzaak, dan verhoogt het risico op ziektes gigantisch. Mensen kunnen desnoods enkele dagen zonder eten, niet zonder water. Het Rode Kruis rekent dat er gemiddeld nood is aan 20 liter drinkbaar water per persoon.
Daarnaast is het prioritair om poeder voor babymelk tot de getroffen gebieden te krijgen. Ook dignitiy kits voor menstruerende vrouwen en hygiëne kits voor de brede bevolking staan op de prioriteitenlijst.
Psychologische impact
Na de eerste 72u daalt de kans op het terugvinden van overlevenden drastisch. Uitzonderingen, mensen die na 5 of zelfs 10 dagen levend van onder het puin worden gehaald bestaan, maar zijn zeldzaam. “Dit is ook het moment dat hulpverleners het zeer zwaar krijgen, je hebt de fysieke uitputting van reddingswerken, maar ook psychologische trauma’s: je ziet mensen bedolven onder het puin, je hoort soms mensen onder het puin maar je kan ze niet redden. Dat zijn heftige omstandigheden.”